Onder de waterspiegel van de Noordzee schuilt de minst bekeken natuur van Nederland. Als landdieren kunnen we nu eenmaal niet zo makkelijk onder water kijken. ARK’er Linde de Leeuw organiseerde op 23 oktober een snorkelexcursie om een groep studenten en young professionals wél kennis te laten maken met deze zilte verrassing. Hier lees je haar verslag.
"Het waait flink en de combinatie met het tij maakt dat we kiezen om niet buitengaats te gaan. Met onze snorkelmaterialen gaan we in paren te water bij het Springersdiep in het Grevelingenmeer bij Zeeland. De meeste deelnemers hebben al weleens gesnorkeld, maar nog nooit in de Nederlandse zee. Vandaag hopen we hen enthousiast te maken over de Noordzeenatuur en te vertellen hoe we schelpdierriffen willen laten terugkeren om de Noordzee te 'rewilden'.
Met wetsuit en al voelt het water helemaal niet koud aan. Onder water zien we direct al de eerste oesters en wieren, ook al is het water aan deze zijde van de dam wat troebel. De wind zorgt voor golfslag op het water en opstuwing van zand. Toch even snorkelen en proberen of we wat kunnen zien. ‘Ik zie een anemoon!’ roept een van de deelnemers enthousiast. De rest komt meteen kijken naar de mooie lichtroze slibanemoon op een Japanse oester, heen en weer wiegend op de stroming. Een mooi voorbeeld van iets wat een schelpdierrif kan worden: een oester biedt een basis voor allerlei andere soorten om zich te vestigen.
Gwenaël - collega van het ARK Noordzeeprogramma - stelt voor om verderop te kijken of het daar helderder is. Aan de andere kant van de dam kunnen we onze ogen niet geloven: het water is superhelder en wat een diversiteit aan kleur en soorten is er te zien. Op de stenen en oesters groeien allerlei soorten wieren, anemonen en sponzen. We zien paarse buisjessponzen, zakpijpen, slibanemonen, garnalen, krabben en stekelbaarsjes.
Ik zwem verder en inspecteer een grote wiersliert. Wat is hier te zien? Pas na goed kijken ontdek ik een zeenaald, het langwerpige beestje zit om het wier gewikkeld verscholen en heeft een geweldige schutkleur. Hij kijkt me aan - de tijd lijkt stil te staan. Just me, myself and de zeenaald...
‘Kijk, een grote kwal!’ roept iemand. Een oorkwal zwemt sereen en sierlijk voorbij. Het zonlicht schittert door het wit-doorzichtige lijf met vier ringen bovenop. Aan het wateroppervlak barst het van de zeedruiven, kleine heldere ribkwalletjes. Het lijkt wel een scène uit een natuurdocumentaire maar dit is gewoon onze eigen fauna! Een zee aan zeedruiven.
De excursie van vandaag was een try out. We hopen hier vaker terug te komen en van de snorkellocatie een bekende plek te maken waar men zelf de diversiteit en schoonheid zeenatuur kan ervaren. Inzet voor natuur begint immers met verwondering. Voor vandaag is dat deel van de missie geslaagd.
‘Ik had niet gedacht dat er zoveel kleur en diversiteit onderwater zou zijn’, zegt een van de deelnemers als de felgekleurde wetsuits weer zijn verruild door droge kleren. ‘Mooier dan de herfstkleuren van de bomen aan land’."
